اگر کانادایی ها برای رای دادن خیلی تنها باشند چه؟ | نظر

محتوای مقاله

تنهایی نه تنها برای سلامت روحی و جسمی ما، بلکه برای سلامت دموکراسی ما نیز پیامدهای جدی دارد.

این بیماری همه گیر روند طولانی مدت احساس انزوا را تسریع کرده است، بافت اجتماعی ما را تخریب کرده و به “اپیدمی تنهایی” کمک می کند. و این همه‌گیری همچنان سلامت دموکراسی ما را تضعیف می‌کند و فرصت‌های گفت‌وگوی سالم و تمایل ما به رأی دادن را کاهش می‌دهد.

محتوای مقاله

کانادایی هایی که گزارش می دهند احساس تنهایی می کنند، می گویند به میزان قابل توجهی کمتر در انتخابات بعدی رای می دهند. تنهایی مانند سن بر نیات رأی دهندگان تأثیر می گذارد – چیزی که مدت ها پیش بینی کننده اصلی رای دادن یا عدم رای دادن بوده است.

بین سال های 2013 تا 2022 شاهد کاهش چشمگیر شبکه های اجتماعی مردم بودیم. طبق گزارش اخیر انجمن بنیاد کانادا، تعداد کانادایی‌هایی که شبکه قوی از دوستان نزدیک و خانواده را گزارش می‌کنند به ترتیب 11 و 14 درصد در آن دوره کاهش یافته است. اما نگران‌کننده‌تر، تعداد افرادی که شبکه گسترده‌ای از دوستان و آشنایان را گزارش می‌کنند از ۷۹ درصد به ۴۰ درصد کاهش یافته است. گروه های دوستان ما، به ویژه گروه های “دوستان نزدیک” ما را در معرض ایده های جدید قرار می دهند. با کوچک شدن این گروه‌ها، نه تنها با طیف محدودتری از دیدگاه‌ها در مورد مسائل روبرو می‌شویم، بلکه افراد کمتری نیز از ما برای رأی دادن دعوت می‌کنند.

از طریق برخی از تحقیقات خود در آباکوس دیتا، متوجه شدیم که کانادایی ها به طور فزاینده ای با جوامع خود و به طور کلی جامعه در طول همه گیری COVID-19 قطع شده اند. شوک اولیه این بیماری همه گیر باعث شد بسیاری از مردم احساس بی ارتباطی با جهان و جامعه کنند و با ادامه این بیماری همه گیر، شاهد افزایش شدید تعداد کانادایی هایی هستیم که می گویند احساس می کنند “از همه افراد جدا شده اند”. (در فوریه 2021، 56 درصد از کانادایی ها احساس می کردند که ارتباط بیشتری با جامعه و جامعه خود ندارند).

محتوای مقاله

سپس احساس قطع ارتباط در همه گروه‌های جمعیتی به طور یکسان احساس شد.

اخیراً، ما به میدان برگشتیم تا بفهمیم آیا کانادایی ها هنوز احساس تنهایی می کنند یا خیر. تعداد کمتری از کانادایی ها به طور کلی احساس تنهایی می کنند، اما مسائل دیگری نیز وجود دارد. در آوریل 2024، متوجه شدیم که یک سوم کانادایی ها می گویند مجرد هستند، اما این رقم به نیمی از کانادایی های بین 18 تا 29 سال می رسد. ما همچنین دریافتیم که جوانان کانادایی به میزان قابل توجهی کمتر از دوستی خود راضی هستند.

این یافته‌ها نه تنها در مورد سلامت روان، بلکه در مورد پیامدهای آن برای دموکراسی ما نیز نگرانی‌هایی را ایجاد می‌کند. در برخی از تحقیقات دیگر ما دریافتیم که وظیفه در قبال جامعه/جامعه یکی از محرک های اصلی رای گیری است که بدون آن انگیزه مشارکت در دموکراسی کمتر است.

در همین نظرسنجی که هنوز در آوریل 2024 منتشر نشده است، متوجه شدیم که مجردهای کانادا به طور قابل توجهی کمتر مطمئن هستند که در انتخابات فدرال بعدی رای خواهند داد (تفاوت 14 امتیاز).

با توجه به شیوع تنهایی در میان جوانان کانادایی، این نگرانی ها را در مورد آینده دموکراسی افزایش می دهد.

محتوای مقاله

این داده ها به توضیح یکی از دلایل کاهش شدید اخیر در مشارکت رای دهندگان در انتخابات فدرال، استانی و شهرداری کمک می کند. مشارکت جوانان (18 تا 24 ساله) در انتخابات فدرال از 57.1 درصد در سال 2015 به 46.7 درصد در سال 2021 کاهش یافته است. بسیاری از انتخابات اخیر استانی و شهری کمترین میزان مشارکت را داشته است. در حالی که افزایش تنهایی تنها دلیل این کاهش ها نیست، اما به راه حل های بالقوه اشاره می کند.

با پرداختن به علل ریشه ای اپیدمی تنهایی، می توانیم سلامت دموکراسی خود را بهبود بخشیم. این یک رویکرد چند بخشی خواهد بود و شامل تصمیمات سیاست عمومی در مورد مقررات رسانه های اجتماعی، استفاده از گوشی های هوشمند در مدارس و حمایت از نهادهای اجتماعی مانند کتابخانه ها و مراکز اجتماعی است که ما را گرد هم می آورند. همچنین جامعه بشردوستانه ما را ملزم به سرمایه گذاری در برنامه های سرگرمی و فرهنگی می کند که جوامع را از طریق رویدادهای سرگرم کننده و جذاب گرد هم می آورد. این مناطق اغلب با یک دموکراسی سالم مرتبط نیستند، اما برای سلامت دموکراتیک ما به همان اندازه اهمیت دارند که درختان برای سلامت هوایی که تنفس می کنیم.

محتوای مقاله

و این مستلزم آن است که همه ما با نزدیک شدن به دوستان، همسایگان و همکاران خود، گوش دادن به آرزوها و نگرانی های آنها، حتی اگر مخالف باشیم، بر موانع تنهایی غلبه کنیم. این گفتگوها است که به ما کمک می کند تا با اختلافات مقابله کنیم و یک دموکراسی سالم بسازیم.

اوکسانا کیشچوک مدیر استراتژی و بینش در آباکوس دیتا، یک شرکت تحقیقات بازار و افکار است. جان بیبی بنیانگذار تبادل مشارکت دموکراتیک در دانشگاه متروپولیتن تورنتو است.

محتوای مقاله