نقد و بررسی: جاشوا بل به عنوان یک ویولونیست بزرگ بی نظیر است

محتوای مقاله

مقاله‌ای که اخیراً در روزنامه منتشر شد، از کاهش حضور در رویدادهای هنری در کانادا در چند سال گذشته ابراز تاسف کرد. با این حال، این کاهش در آخرین کنسرت ارکستر فیلارمونیک کلگری با حضور جاشوا بل، نوازنده ویولن، مشهود نبود.

سالن کنسرت جک سینگر آنقدر شلوغ بود که ران برگمان رهبر ارکستر از زمان استفاده کرد و از یک عکاس خواست که یک عکس تبلیغاتی از تماشاگران بگیرد و از آنها بخواهد لبخند بزنند و برای عکاس دست تکان دهند.

محتوای مقاله

ارکستر و مدیریتش قطعا دلیلی برای لبخند زدن داشتند. سال بسیار خوبی برای ارکستر بود، با کنسرت‌هایی با کیفیت فوق‌العاده بالا، تماشاگران بیش از حد مطلوب، و فضای عمومی سازمانی که از اعتماد و حمایت حامیانش برخوردار بود.

این امر به ویژه در دو کنسرت پایانی فصل مشهود بود. یک هفته قبل، تماشاگران زیادی کنسرتو پیانو چایکوفسکی را شنیدند که توسط ایلیا آوچارنکو، آخرین برنده مسابقه بین‌المللی پیانو هوننس اجرا شد، که شرح واضح و دقیقی از این محبوب محبوب همیشه سبز ارائه داد.

سطح بالای اجرا در نیمه دوم که به موسیقی کرال آنتون بروکنر اختصاص داشت حفظ شد. برای گروه کر فیلارمونیک کلگری که با لطافت و ظرافت در دو موت بدون همراهی آواز می خواند و خواسته های پرشور بروکنر در گروه بزرگ Te Deum برای کر و ارکستر را برآورده می کرد، یک گردش فوق العاده بود.

مارک بارتل، مدیر گروه کر، از زمان ورودش مهر خود را بر روی گروه کر زده است. او گروه کر را در کارهای کوچک بدون همراه رهبری کرد و آن را برای گروه بزرگ Te Deum آماده کرد. یک کوارتت از تک نوازان توانا به این جاذبه آمدند، و تنور اندرو هاجی به ویژه با آواز کامل خود تحت تأثیر قرار گرفت.

محتوای مقاله

محتوای مقاله

آخر هفته گذشته شاهد آخرین کنسرت این فصل بودیم که نوازنده ویولن جاشوا بل برای یک شب آمد. مخاطبان کلگری بل را به خوبی می شناسند و بی صبرانه منتظر حضور او بودند. بل دو بار اجرا کرد: اول در اثری معاصر از کوین پوتس و در یک کنسرتو رمانتیک برای پایان شب.

نیمه اول به موسیقی مدرن اختصاص داشت، برنامه توسط سمفونی چهارم آهنگساز کانادایی گری کولشا افتتاح شد. این سمفونی که از نظر زمانی با سمفونی بسیار موفق سوم کولسی فاصله داشت، با همکاری سمفونی تورنتو نوشته شد. کولهشا یک آهنگساز بزرگ در دنیای آهنگسازان دارای سبک های مختلف است.

این ویژگی‌ها در این اثر جدید کاملاً مشهود بود، با حرکت بازگشایی گسترده و توسعه‌یافته، حرکت آهسته مهار شده و پایان احساسی. این سمفونی که بیش از 20 دقیقه به طول انجامید، مورد استقبال تماشاگران قرار گرفت و مخاطبان با خوشحالی اصطلاح موسیقایی ملودی، فانتزی و رنگ غنی ارکستری را پذیرفتند. در هسته خود، سمفونی انعکاسی اثر یک آهنگساز بالغ است که موسیقی او مبتنی بر رایانه نیست، بلکه نمایانگر افکار موسیقایی آشکار یک هنرمند اصیل و خلاق است. این سمفونی جدید به رگه کارهای خوب و خوش ساخت کولهشا ادامه داد. امید است به زودی این سمفونی دوباره برنامه ریزی شود. کلگری بهتر است موسیقی او را بیشتر بشنود.

محتوای مقاله

سمفونی کولش کار بعدی را به خوبی تنظیم کرد، افتتاحیه کاری به سفارش چند آهنگساز آمریکایی توسط جاشوا بل. کل اثر The Elements نام دارد و از بخش‌های مختلف توسط آهنگسازان مختلف تشکیل شده است که همه بر اساس در نظر گرفتن عناصر است. موومان اول “زمین” نام دارد و توسط کوین پوتس نوشته شده است که اپرای “شب خاموش” او چندین سال پیش با موفقیت توسط اپرای کلگری تولید شد.

در ابتدا فکر کردم قسمت جدید مربوط به کابل های صوتی است: Earth نام کابل سری Elements است که پخش کننده سی دی گران قیمت من را به تقویت کننده گران قیمت من متصل می کند. اما در اینجا «زمین» اولین موومان انعکاسی یک اثر چند قسمتی برای تکنواز ویولن و ارکستر است.

مانند سمفونی قبلی کولهشا، “زمین” در هسته خود اثری عمیق و غنایی با بخش ویولن سولو فوق العاده است. در اینجا، زیبایی صدای ویولن بل، عنصر متمایز نوازندگی او، به طور کامل به نمایش درآمد. فکر می کنم این اثر مدرنی بود که در سال های اخیر توسط یک ارکستر اجرا شد. سبک ملودیک پوتس گیرا بود.

محتوای مقاله

نیمه دوم کنسرت مانند قسمت اول شامل برپایی قسمت دوم بود. در این مورد، این اورتور وردی به La Forza del Destino بود، یک اورتور رمانتیک با ماهیتی سر به فلک کشیده و عاشقانه، درست مانند کنسرتویی که پس از آن منتشر شد. ارکستر و برگمان در اینجا در بهترین حالت خود بودند، اورتور به همان خوبی که می توان نواخت.

همه اینها فقط آماده سازی بل برای اجرای کنسرتو ویولن شماره 5 جنی ویومتون بود. زمانی این کنسرت پرفروش توسط همه هنرپیشه ها اجرا می شد، اکنون به ندرت اجرا می شود. شیوه مسطح کنسرت «نگاه کن-چه-من-توانم-کنم» اساساً یک جوهره موسیقایی نیست – این نمایشی از فضیلت است.

برای تماشاگران، این فرصتی بود تا جنبه‌ای متفاوت از بل را بشنوند. به عنوان یک نوازنده ویولن، به نظر می رسد بل به دو جهت نگاه می کند. او مطمئناً یک موسیقی‌دان مدرن است، اما دوران جوانی او با معلمان سنت بزرگ هنرپیشه مرتبط با جاز هیفتز سپری شد. او از آنها فهمید که نواختن ویولن چیست. این بخش قدیمی از اجرای بل بود که در اینجا به نمایش گذاشته شد. بل عملاً در این رپرتوار بی بدیل است و مخاطب را کاملاً شگفت زده کرد.

محتوای مقاله

بل پس از تکرار فینال بلیتز با سرعت بالا به عنوان یک انک کوتاه، از استاد کنسرت دیانا کوهن دعوت کرد تا برای دومین کنکور متشکل از یک دونوازی کوتاه ویولن از شوستاکوویچ به او بپیوندد. آهنگسازی که به طور غیرمعمولی نسبت به وضعیت اسفبار آنهایی که از آزار و شکنجه رنج می‌برند حساس بود، به‌عنوان بازتابی موسیقایی در مورد مخمصه جهانی معاصر ما در موسیقی تصور شد. اجرای کوهن از کنسرتو ویولن مندلسون در اوایل فصل، سر و صدای واقعی را در بین تماشاگران ایجاد کرد و شریک بزرگی برای بل در یکی از شیرین ترین و تامل برانگیزترین آهنگ های شوستاکوویچ بود. این یک پایان فوق العاده برای کنسرت و یک فصل تاثیرگذار از موسیقی ارکسترال توسط ارکستر کلگری بود.

محتوای مقاله