بررسی اجمالی: زنان کوچک Rosebud برای یک شهر دشتی جادویی عالی هستند

محتوای مقاله

موزیکال «زنان کوچک» برادوی در «رزباد» که تا 31 آگوست در آنجا اجرا می‌شود، به نظر می‌رسد.

این داستانی درباره اهمیت خانواده، ایمان و استقامت است – همه مضامینی که به خوبی در خانه اپرای کوچک این شهر دشت دنج طنین انداز هستند.

این موزیکال اقتباسی دیگر از داستان 156 ساله محبوب لوئیزا می اولکات در مورد چهار خواهر مارس است که در یک شهر کوچک ماساچوست در طول جنگ داخلی آمریکا بزرگ می شوند در حالی که پدرشان به عنوان کشیش در ارتش اتحادیه خدمت می کند.

محتوای مقاله

این نسخه آلن نی، میندی دیکستین و جیسون هاولند را به راحتی می توان زنان کوچک نامید، زیرا در اصل داستان چگونگی نویسنده شدن جو مارچ است. خواهران او، مگ، امی و بث، به خوبی جو نیستند و از آزمایشات و مصیبت های آنها برای پیشبرد داستان جو استفاده می شود تا اینکه به هر یک از آنها یک تصویر واقعی از شخصیت ارائه شود.

این واقعاً خوش شانس است که کاسیا اشمیت، بازیگر نقش جو، چنین مجری قدرتمند و با استعداد است. او صدا، مهارت های بازیگری و حضور در صحنه را دارد تا بتواند هر صحنه ای را که در آن حضور دارد فرمان دهد. او نقش جو را به عنوان یک شورشی بازی می کند، نه یک پسر بچه. جو می خواهد نویسنده باشد، نه همسر و مادری که جامعه دیکته می کند. همانطور که تک نفره جو در پایان اولین بازی می گوید، بسیار بلند و واضح، او می خواهد یک فرد عجیب و غریب باشد، نه یک فرد معمولی. این آهنگ به همان اندازه که در مورد جو می گوید در مورد اشمیت صحبت می کند.

جوسلین هوور لاور، که نقش خواهر بزرگتر مگ را بازی می کند، باید ارزش های سنتی را که زنان جوان پذیرفته اند را نشان دهد. زمانی که مگ با آقای بروک (استیون مورتون)، یک مربی نسبتا محتاط در رقص آشنا می شود، هر دو به همان اندازه شیفته ایده ازدواج و فرزندان شده اند. دوئت آنها بیش از من هستم در مورد اهمیت دوتایی بودن به جای تک نفره بودن صحبت می کند، که جو مدام می گوید با او خوب است.

محتوای مقاله

خواهر سوم، امی، هنرمند پروازی است که نقاشی می‌کشد و نقاشی می‌کند و آرزو دارد که با او مانند یک خانم رفتار شود تا یک زن. کاریسا کومار تغییر فیزیکی امی را در سفر به اروپا باورپذیر می کند، اما او همچنین نشان می دهد که این یک مبارزه دائمی خواهد بود زیرا همه چیز آموخته شده است، نه ذاتی.

خواهر کوچکتر بث یک پیانیست با استعداد است، اما او همچنین ضعیف و ترسو است. صحنه قوی و محوری در پرده دوم در ساحل بسیار خوب عمل می کند، زیرا گریس فدارچوک هرگز لبخند زیبا و شاداب بث را ترک نمی کند، و حتی سخت تر از زمانی که اشک می ریخت، ریسمان قلب را می کشد. این یک انتخاب زیبا و عاقلانه است، مانند استفاده از بادبادک در این صحنه.

گریفین کلر به لورا، هم خانه، شور و نشاطی جوانی می بخشد که شخصیت او هرگز آن را ترک نمی کند، که در صحنه خواستگاری او با جو و بازگشت او از اروپا با امی بسیار خوب عمل می کند. گرانت تیلی در نقش یک معلم آلمانی در نیویورک برای خنده بازی می کند. او همیشه خیلی نادان به نظر می رسد، که توضیح می دهد که چرا جو ممکن است فقط پیشنهاد او را در نظر بگیرد. گلندا وارکنتین و آنت لویزل در نقش مادر فداکار دختران و عمه ثروتمند تحقیرآمیزشان عالی هستند.

این تعهد به شوخ طبعی و ساده لوحی در کارگردانی موریس ارتمن است که باعث می شود این زنان کوچک برای خانواده ها بسیار لذت بخش و مناسب باشند. همین را می توان در مورد رویکرد بیل هام به موسیقی، حتی در چند آهنگ تاریک گفت.

مجموعه رابین ایلز شامل سه لحاف بزرگ و باشکوه است که نقش ملیله را دارند که پس از اجرا به حراج گذاشته می شود.

محتوای مقاله