مردم روز همسایه را جشن می گیرند در حالی که به بحران آب دیگری نگاه می کنند

محتوای مقاله

در حالی که زن آواز می خواند، برگ های بیرون انجمن جامعه بونس در نسیم تاب می خوردند ماری Fleetwood Mac به سکوت ملایم پیانو.

بچه‌ها در اطراف پیشخوان مشغول خوردن دونات بودند. یک جنگا کنده کاری شده بدون مراقبت روی میز پلاستیکی دراز کشیده بود. چندین نفر از ساکنان هنگام جشن گرفتن روز همسایه لبخند زدند، یک تعطیلات محلی که در سال 2014 برای جشن گرفتن حس اجتماعی که به مردم کلگاری اجازه می داد بر سیل مرگباری که یک سال قبل شهر را درنوردیده بود، غلبه کنند.

محتوای مقاله

اما زمانی که ابرها صبح شنبه بر فراز پارک جمع شدند، ژاکی اسلر نمی‌توانست خودداری کند که طوفانی در حال وقوع است، طوفانی که به یک قرار دلپذیر پایان داد.

اسلر، مدیر اجرایی Mainstreet Bowness Business Improvement Area – یک گروه محلی حامی کسب و کار – نگران آب و هوا نبود. در عوض، ذهن او مدام به اطلاعیه روز جمعه بازگشت که بحران آب که از یک هفته پیش آغاز شد ممکن است بیش از یک ماه ادامه یابد.

در حالی که بیش از یک دهه پیش مقاومت جامعه خود را در مواجهه با فاجعه جشن می‌گرفت، از قضا به دیگری خیره شد که نیازمند تلاش‌های مشابه بود – و در حالی که او همیشه تحت تأثیر روحیه اجتماعی همسایگان خود قرار می‌گرفت، این بار، بحران کنونی کیفیتی را به همراه دارد که از آن در امان بود. Calgarians در هنگام سیل: طبیعت نامرئی آن در بسیاری از نقاط شهر.

با این حال، برای اسلر، بحران فعلی آب تصویری را تداعی می‌کند که او نمی‌تواند از دیدنش خودداری کند.

مانند بسیاری از ساکنان کلگاری، اسلر برای اولین بار از طریق پیامک در مورد قطعی آب شنید، اگرچه تا یک ساعت بعد آن را نخواند. هنگامی که او آنلاین شد، تعدادی پیام از اعضای جامعه دریافت کرد که از تحویل نامنظم شکایت داشتند. او و شوهرش به زودی سوار ماشین خود شدند و به سمت محل حادثه در نزدیکی Safeway در خیابان 16th Northwest حرکت کردند.

محتوای مقاله

محتوای مقاله

مکان به هم ریخته بود، انگار با زخم تازه ای سروکار داشت. ماشین های آتش نشانی به طرز ناشیانه ای در کنار صحنه ایستاده بودند. جاده ها فاقد علائم انحرافی بودند. ماشین ها از میان گودال های آب راه خود را طی کردند. پارک شولدیس زیر آب بود.

او گفت: “وقتی در ماشینم رانندگی می کردم، به نظر می رسید که یک قایق از خواب بیدار می شود.”

او در نهایت به مرکز بحران رسید.

او گفت: به شوهرم گفتم این آب آشامیدنی است. «این آب آشامیدنی ماست.

“این سیل نیست که همین الان فرود آمد و ما را غرق کرد، بلکه آب آشامیدنی ماست.”

اگرچه این حادثه در مونتگومری رخ داد، اما مردم در Bowness بیشترین آسیب را دیدند. علاوه بر عرضه متناوب، به ساکنان آن به دلیل آلودگی آب، هشدارهای مربوط به آب جوش داده شد.

اسلر همچنین با پیام های متنی صاحبان مشاغل Bowness غرق شد که می گفتند آب آنها تمام شده است. با این حال، وقتی او و همسرش در امتداد جاده باونس در مونتگومری از خط تغذیه عبور کردند، دید که مؤسسات طبق معمول کار می کنند، گویی هیچ اتفاقی نیفتاده است.

او گفت: «این دنیای متفاوتی بود. “کمی عجیب بود.”

چندین کسب و کار در Bowness تصمیم گرفتند برای روز تعطیل شوند، در حالی که برخی دیگر باز ماندند زیرا مقامات بهداشت آلبرتا به آنها دستور دادند که چگونه با وضعیت دشوار مقابله کنند. اسلر گفت که آنها همچنین تحت تأثیر ضربات دوگانه منحرف کردن ترافیک از جامعه به دلیل تعمیرات مداوم در فیدر قرار گرفتند.

محتوای مقاله

اسلر افزود، در نتیجه، مشاغل در مونتگومری نیز با مشکل مواجه هستند.

او گفت: «آنها گفتند که 50 تا 70 درصد هستند زیرا کسی پایین نمی آمد زیرا مردم نمی توانستند به آن دسترسی پیدا کنند. تابلوهای انحرافی وجود داشت، اما پایین نمی آمدند.

اسلر از سرازیر شدن حمایت نه تنها از جانب داوطلبان در باونس، بلکه همچنین کسانی که از سراسر کلگری برای اهدای آب آمده بودند، تحت تأثیر قرار گرفت.

وی همچنین از بازدیدهای شهردار و اعضای شورا قدردانی کرد، اما از ارتباط شهر ناامید شد. او گفت: «ما به تابلوهای بزرگ و پررنگ در سرتاسر شهر نیاز داریم تا مردم بدانند چه خبر است. “آره، تو باید مردم را ناراحت کنی.”

روز شنبه، شهر پس از کشف این که پنج بخش از بزرگراه شکسته نیاز به تعمیر دارد، وضعیت اضطراری اعلام کرد. این بحران که به گفته مقامات یک هفته طول خواهد کشید، ممکن است بیش از یک ماه ادامه یابد.

و با این حال، اسلر در طول سفر با ترن هوایی با ساکنانی که به گفته او از بحران غافل بودند صحبت کرد.

اسلر گفت: “این ناامید کننده است زیرا برخی از مردم نمی خواهند اخبار را بشنوند زیرا این اخبار منفی است.” “خب، متأسفانه این خبر منفی است، اما اطلاعات را دریافت کنید، اما در عین حال ارتباط بهتری لازم است.”

محتوای مقاله

کون. سونیا شارپ، که همچنین در این مراسم شرکت کرد – که مراسم معمول درختکاری را به دلیل شرایط اضطراری لغو کرد – گفت آنچه بحران کنونی را از سایر بلایای دیگر متمایز می کند، حضور خاموش آن در سراسر شهر است.

او گفت: «اگر تصاویری از لوله‌ها و آنچه در خیابان شانزدهم و آن طرف خیابان در حال وقوع است را نبینید، یک بحران بصری نیست.

شارپ گفت که اولویت شهر تعمیر فیدر است و پس از آن دولت می تواند یک “پس از مرگ” انجام دهد که می تواند علت شکستگی را روشن کند.

او همچنین از داوطلبان در جامعه تحسین کرد زیرا فاجعه همچنان ادامه داشت.

او گفت: «کالگری به دلیل انعطاف پذیری خود شناخته شده است.

در میان داوطلبان حاضر در این رویداد، آدری هاپمن، 68 ساله، دارای بیماری مزمن کمر و زندگی در آسایشگاه سالمندان بود. وقتی پنج شنبه گذشته برای اولین بار از بحران باخبر شد، اولین فکرش این بود که “افراد واکر و ویلچر چگونه آب می گیرند؟” در همان روز، او یک گاری آورد و جعبه های آب بسته بندی شده را به سالمندان تحویل داد. بعضی روزها به مدت 14 ساعت به عنوان داوطلب کار می کرد.

او گفت که کمردردش در مواجهه با هدف جدیدش ناپدید شد. “چیزی دوباره اتفاق می افتد، من اینجا خواهم بود.”

اسلر گفت که از هاپمن می ترسد و او را نگهبان جامعه می خواند.

با این حال، علی‌رغم سرازیر شدن حمایت‌های کلگاری‌ها و کنفرانس‌های مطبوعاتی روزانه از سوی مقامات، او متعجب است که آیا شهر واقعاً تأثیر این بحران را در نظر گرفته است – با توجه به اینکه تنها هفته‌ها به ازدحام فاصله دارد.

او گفت: “من نمی دانم چه اتفاقی قرار است بیفتد.”

محتوای مقاله