آزادی آینده در آمریکا چیز مطمئنی نیست | نظر

محتوای مقاله

VINALHAVEN، مین – هدر کاکس ریچاردسون برای جمعیت فروخته شده در سالن یادبود اسمیت هوکانسون اجرا می کند. ظاهر او مدت ها برنامه ریزی و انتظار می رفت. در این جزیره صخره ای 13 مایلی در اقیانوس اطلس، این یک رویداد است.

آمریکایی ها افراد مشهور را دوست دارند و ریچاردسون یکی از آنهاست. استاد دانشگاه، مورخ سیاسی، نویسنده پرفروش. تخصص او جنگ داخلی و بازسازی است، دوره ای که در آن ایالات متحده را در این روزهای نگران کننده قرار می دهد.

محتوای مقاله

در 62 سالگی، او یک ستاره بعید است. او در یک دهکده ماهیگیری در شبه جزیره زندگی می کند و با یک ماهیگیر خرچنگ ازدواج کرده است. پر زرق و برق، دیدنی یا شیک نیست. در واقع، او خشمگین، با اعتماد به نفس و با اقتدار است، یک موفقیت “سریع” و موفق ترین روزنامه نگار مستقل در کشور نامیده می شود.

آنچه ریچاردسون می گوید برای حدود 1.5 میلیون مشترکی که هر روز خبرنامه او را در Substack، پلت فرم رسانه های اجتماعی جسورانه دریافت می کنند، اهمیت دارد. بولتن؟ تأثیر او از مقالات توضیحی او – “نامه هایی از یک آمریکایی” – که در اوایل صبح از طریق ایمیل ارسال می شد، ناشی می شود.

او در مورد اخبار می نویسد و آن را در زمینه گذشته قرار می دهد. در زمان دیگری – مثلاً در فرانسه انقلابی قرن هجدهم – او ممکن است جزوه‌نویس بوده باشد. اگرچه او خود را مترقی می خواند، اما نه موعظه می کند و نه موعظه می کند. شعله افکن نیست.

پیام غافلگیرکننده ریچاردسون: او به آمریکا امیدوار است. چرا؟ امروز او را به یاد دوره آشفته بین اوایل دهه 1850 و اوایل دهه 1860 می اندازد، زمانی که آمریکایی ها خود را از دست طبقه ای از کشاورزان ثروتمند سفیدپوست نجات می دادند که تلاش می کردند کل کشور را به یک کشور برده تبدیل کنند.

محتوای مقاله

همانطور که او توضیح می دهد، این اشراف جنوبی قانون کانزاس-نبراسکا در سال 1854 را تحت فشار قرار دادند، که غرب را به سوی برده داری باز کرد و سازش میسوری 1820 را نابود کرد. او خاطرنشان می کند که در آن سال، حزب جمهوری خواه، که با گسترش برده داری مخالف بود، تأسیس شد. . نامزد او در سال 1856 ریاست جمهوری را از دست داد، اما آبراهام لینکلن سخنور در سال 1860 پیروز شد.

او خاطرنشان می کند که تا سال 1863 اعلامیه رهایی صادر کرد، میلیون ها انسان برده را آزاد کرد، و “ملت را به تولد جدیدی از آزادی بر اساس اعلامیه استقلال و این ایده که همه باید در برابر قانون به طور یکسان رفتار کنند و باید با آنها رفتار شود، وقف کرد. صدایی در دولت».

او می‌گوید در کمتر از یک دهه، «ما از این ایده که چند مرد ثروتمند باید دیگران را کنترل کنند به این ایده می‌رسیم که دولت باید برای آمریکایی‌های عادی کار کند. منظورم این است که واقعا شگفت انگیز است.”

او تهدید دونالد ترامپ را انکار نمی کند که در صورت پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری به معنای «پایان دموکراسی» خواهد بود. او همچنین پیش بینی نمی کند که در ماه نوامبر چه اتفاقی خواهد افتاد. با این حال، حس او از گذشته به او می گوید که همه چیز درست خواهد شد.

محتوای مقاله

او ساده و بدون اصطلاحات خاص صحبت می کند. او محبوب، شاد و خسته است، زیرا در شش ماه گذشته در سالن های شلوغ در همه جا صحبت می کند.

خوش بینی او دوست داشتنی است. چه کسی از صدای نور در میان تاریکی استقبال نمی کند؟ مشکل تحلیل او – که در این شب خاص مورد بحث نیست – این است که تولد جدید آزادی لینکلن فقط از آسمان سقوط نکرد. با خون، گنج و اشک آمد.

لینکلن با کمتر از 40 درصد آرا (به استثنای ایالت های جنوبی) انتخاب شد. زمانی که او در مارس 1861 به قدرت رسید، هفت ایالت اتحادیه را ترک کرده بودند. ماه بعد، جنگ داخلی در فورت سامتر آغاز شد. هنگامی که لینکلن در نوامبر 1863 به گتیسبورگ سفر کرد تا سخنرانی غزلی خود را ارائه دهد، او به میدان جنگی نگاه می کرد که در آن ژوئیه حدود 48000 مرد کشته شده بودند. تا پایان جنگ، حدود 620000 نفر جان خود را از دست دادند که بیشتر از مجموع جنگ‌های آمریکا بود.

در نتیجه این درگیری، لینکلن اولین ترور از چهار ترور رئیس‌جمهور، به ویژه نوعی خشونت آمریکایی بود.

بدون لینکلن، بازسازی شکست خورد. جنوب حقوق اقلیت ها را لغو کرد. 100 سال دیگر جداسازی و مبارزه برای بازگرداندن آنها طول کشید.

محتوای مقاله

البته ریچاردسون این را می داند، اما آن را در روایت خود نمی گنجاند. به نظر می رسد نظر او این است که، بله، آمریکایی ها می توانند با دفاع از دموکراسی از این لحظه در تاریخ بهره ببرند.

ما می دانیم که یک جنگ داخلی مانند آنچه در دهه 1860 رخ داد بعید است. با این حال، از آنجایی که وقایع به طرز شومی در این فصل رخ می‌دهند، وقتی دومین تولد جدید آزادی به آمریکا می‌رسد، ورود آن از این جزیره یا هر جای دیگر آشکار یا اجتناب‌ناپذیر به نظر نمی‌رسد.

اندرو کوهن روزنامه نگار، مفسر و نویسنده کتاب دو روز در ژوئن: جان اف کندی و 48 ساعتی که تاریخ را ساختند.

محتوای مقاله