افزایش شدید هزینه ها ساکنان خانه سالمندان اتاوا را شوکه کرده است

محتوای مقاله

هنگامی که ماگدالنا روگال 97 ساله در سال 2018 به خانه سالمندان اتاوا نقل مکان کرد، به او و خانواده اش گفته شد که برای زندگی در آنجا نرخ ویژه ای دریافت خواهد کرد. آنها نمی دانستند که این نرخ موقتی است و قابل برداشت است.

در اوایل سال جاری، روگال، که در آسایشگاه راوینز زندگی می‌کند، گفته شد که از «تخفیف بازاریابی» استفاده می‌کند که در حال انقضا بود. Alavida Lifestyles، شرکتی که Ravines و سایر امکانات زندگی سالمندان را در شهر اداره می کند، گفت که حفظ تخفیف برای Rogall و سایر ساکنان از نظر مالی پایدار نیست.

محتوای مقاله

از روگال، که زبان مادری اش آلمانی است، خواسته شد قرارداد اجاره جدیدی را امضا کند که شامل افزایش کارمزد است که به گفته شرکت منعکس کننده حذف تخفیف بازاریابی است. فرزندان او می گویند که قبل از امضای او در مورد جلسه به آنها گفته نشده یا از آنها خواسته نشده است که سند را بخوانند، اگرچه به طور مرتب در مورد بیشتر موارد با آنها مشورت می شود. مثلاً نفهمید چه چیزی را امضا کرد. آنها از دانستن عواقب این کار شوکه شدند.

صورتحساب ماهانه روگال برای استودیو 400 فوت مربعی و خدمات آب و برق حدود 2500 دلار در ماه افزایش می یابد که خانواده او می گویند غیرقابل باور است. صورتحساب ماهانه روگال در ماه می 5380 دلار بود. تا اکتبر 2025، 7869 دلار در ماه خواهد بود. از این ماه با افزایش تدریجی شروع خواهد شد.

دن روگال گفت: «آنها به دنبال مردم بودند و ما را وارد این شکاف کردند، و حالا دارند آن را پس می‌گیرند». او و خواهرش بریجت سلکرک می‌گویند که مادرشان نمی‌تواند این افزایش شدید را تحمل کند و نگران هستند که این حرکت از نظر فیزیکی برای او دشوار باشد.

خانواده روگال قصد دارد با این افزایش مبارزه کند. آنها می گویند که علویدا از یک شکاف برای استفاده از سالمندان آسیب پذیر استفاده می کند که توانایی پرداخت صدها یا هزاران دلار در ماه برای مسکن را ندارند.

محتوای مقاله

و آنها تنها نیستند. ساکنان سایر خانه‌های سالمندان اتاوا که توسط Alavida اداره می‌شوند نیز با افزایش شدید ماهانه روبرو هستند، که مدیر مالی Alavida، Manny DiFilippo، آن را بخشی از تصمیم دشوار اما ضروری برای شرکت می‌داند.

دی فیلیپو گفت: «در این زمان‌های سخت، به عنوان یک اپراتور خانه سالمندان، پایه درآمد ادامه حمایت از این تخفیف‌های موقت و حفظ سطح خدمات لازم برای راه‌اندازی خانه‌ها را بسیار دشوار می‌کند. “تصمیم دشوار برای حذف تخفیف بازاریابی موقت گرفته شد، زیرا فشار بر درآمد برای پشتیبانی از سطح مورد نیاز خدمات و هزینه های مورد نیاز برای راه اندازی این خانه ها بسیار زیاد بود.”

دی فیلیپو در مصاحبه ای اعتراف کرد که وضعیت برای بسیاری از ساکنان دشوار است.

ما دیگر نمی توانیم از این تخفیف ها حمایت مالی کنیم. می دانم که برای سالمندان سخت است.»

خانواده‌ها و ساکنان می‌گویند که این شرکت از مزایای ساکنان مسن‌تر استفاده می‌کند، اما کارشناسان می‌گویند به دلیل فقدان مقررات پیرامون خانه‌های سالمندان و مسکن سالمندان، کار زیادی نمی‌توانند در این زمینه انجام دهند.

محتوای مقاله

چاندرا پاسما که با ساکنان ملاقات کرد و موضوع را در مجلس انتاریو مطرح کرد، گفت: “این غرب وحشی است.”

ساکنان خانه سالمندان اجاره و همچنین هزینه خدمات را به عنوان بخشی از صورتحساب ماهانه مسکن خود می پردازند. اجاره بیشتر خانه های سالمندان تابع قوانینی است که میزان و تعداد افزایش هر سال را محدود می کند، اما چنین قوانینی برای هزینه هایی که بازنشستگان نیز می پردازند وجود ندارد.

پاسما و یکی دیگر از MPP های NDP، جسیکا بل از سوارکاری تورنتو از دانشگاه روزدیل، در حال تهیه پیش نویس لایحه ای برای اعضای خصوصی هستند که در صورت تصویب، تعداد دفعاتی که یک خانه می تواند هزینه های مراقبت را افزایش دهد به یک بار در سال، مشابه اجاره، محدود می کند. همچنین مبلغی را که می‌توان افزایش داد، مانند دستورالعمل‌های سالانه افزایش اجاره‌بها، محدود می‌کند. این لایحه به حمایت اکثریت دولت محافظه کار مترقی نیاز دارد.

در پارک پلیس، یکی دیگر از آسایشگاه‌های سالمندان آلاویدا در اتاوا، در ژانویه به ساکنان گفته شد که این شرکت به تخفیف‌های بازاریابی پایان می‌دهد و عملاً هزینه‌ها را هر ماه صدها دلار افزایش می‌دهد. پنی اکلس، رئیس هیئت ساکنان پارک پلیس، گفت که برخی از ساکنان از طریق هیئت مالکان و مستاجر استان شکایت می کنند، که روند طولانی است، اما حداقل 23 نفر از ساکنان به دلیل افزایش نقل مکان کرده اند.

محتوای مقاله

او گفت: «این سالمندان با استرس باورنکردنی دست و پنجه نرم می کنند.

اکلس گفت آن تخفیف های بازاریابی – که بین 400 تا 3000 دلار در ماه برای ساکنان پارک پلیس متغیر بود – تاریخ انقضا نداشتند. ساکنان متوجه شدند که آنها در جلسه تالار شهر و بعداً در جلسات فردی به پایان می رسند.

اکلس، که انگیزه بازاریابی 1850 دلاری در ماه داشت، گفت که هرگز به او گفته نشده یا در قرارداد اصلی خود نوشته نشده است که تاریخ پایانی برای تخفیف وجود دارد. “من معتقدم که این نقض قرارداد است. اگر می دانستم که در عرض دو سال 1850 دلار اجاره خانه ام افزایش می یابد، به اینجا نقل مکان نمی کردم.»

دی فیلیپو گفت که تخفیف ها هرگز نباید دائمی باشند. آنها «هرگز به ساکنان اطلاع داده نشدند یا در اجاره آنها به عنوان تخفیف دائمی در اجاره آنها لحاظ نشدند. ماهیت این برچسب به عنوان یک تخفیف بازاریابی، گویای آن چیزی است که هست.”

وی افزود: در آینده این شرکت توجه بیشتری به تخفیف ها خواهد داشت. “بله، ما می توانیم واضح تر صحبت کنیم. سوالی نیست.”

پاسما گفت نه تنها به ساکنان گفته نشد که تخفیف های بازاریابی پایان می یابد، بلکه آنها با “تاکتیک های فشار بالا” برای امضای قراردادهای بازاریابی جدید برای پرداخت هزینه های بالاتر مواجه شدند.

محتوای مقاله

پاسما گفت که از برخی از ساکنان شنیده است که نمی توانند غذا بخورند یا بخوابند زیرا بسیار نگران بودند.

پاسما گفت: به نظر من این بی انصافی است که شما با سالمندان این گونه رفتار می کنید و باعث استرس می شوید و مردم را از خانه بیرون می کنید. رفتار با افراد مسن مانند گاوهای نقدی غیرقابل قبول است.

او با تنظیم کننده خانه سالمندان، که بر خانه های سالمندان در انتاریو نظارت دارد، تماس گرفت، اما به او گفتند که این مشکلی نیست که آنها با آن سروکار داشته باشند. پاسما گفت که دولت استانی به درخواست ها برای اقدام برای محافظت از سالمندان در برابر افزایش هزینه ها پاسخ نداده است.

اکلس گفت که از اینکه دولت انتاریو کاری برای این وضعیت انجام نمی دهد ناامید است. این موضوع مورد توجه آنها قرار گرفته است و آنها فقط آن را برطرف می کنند.”

سوال به وزارت مسکن و اقتصاد اشتراکی به اداره نظارت بر خانه سالمندان هدایت شد.

سخنگوی RHRA، ریموند چان، گفت که قانون خانه های سالمندان و مقررات آن بیان می کند که “چه کاری را ما اختیار داریم و چه کاری را نداریم.” این شامل هزینه های خانه سالمندان، که مشمول قانون اجاره مسکن می باشد، نمی شود.

محتوای مقاله

چان گفت: “در حالی که ما درک می کنیم که این می تواند یک وضعیت دشوار برای ساکنان باشد، قانون خانه سالمندان و مقررات محدودیت های پرداخت یا پرداخت را ارائه نمی کنند.” شورای مالک و مستاجر انتاریو به اختلافات بین مالکان و مستاجران، از جمله کسانی که در خانه های سالمندان زندگی می کنند، رسیدگی می کند.

گراهام وب، مدیر اجرایی مرکز حمایت از سالمندان در تورنتو، گفت که این سازمان مدت‌هاست که برای مراقبت از غذا و مراقبت در خانه سالمندان در انتاریو به همان روشی تنظیم می‌شود که اجاره بها برای نجات سالمندان از قبض‌های ماهانه سرسام‌آور تنظیم شود. کارمزدها اغلب نسبت بیشتری از این قبض ها را نسبت به اجاره تشکیل می دهند.

وب گفت: «باید محدودیت‌هایی برای افزایش غذا و خدمات سالمندان در خانه‌های سالمندان وجود داشته باشد.

وی افزود: برای سالمندان کم درآمد نیز باید یارانه مسکن در نظر گرفته شود، به ویژه در حال حاضر، «زیرا درآمدهای بازنشستگی با اجاره بهای بازار همخوانی ندارد». او گفت که این به ساکنان این امکان را می دهد که از عهده اجاره بهای بازار برآیند، اما او از هیچ سطحی از دولت که یارانه اجاره را در نظر می گیرد آگاه نیست.

وب گفت: سالمندان و به ویژه سالمندان کم درآمد با بحران مسکن مواجه هستند و زمانی که از نظر اقتصادی اخراج می شوند، اغلب راهی برای دستیابی به مسکن مناسب دیگر در بازار اجاره ندارند.

محتوای مقاله