ریفرها، بمب‌های اف‌بی و تعداد زیادی موفقیت، گنبد را در جمعه شب پر کردند

محتوای مقاله

بعد از اینکه اسنوپ داگ در اواسط اجرای خود در Saddledome در جمعه شب صحنه را ترک کرد تا به گروه دو نفره هیپ هاپ The Dogg Pound اجازه دهد تا بازی را در دست بگیرند، تغییر شگفت انگیزی رخ داد.

درست قبل از خروج او از صحنه به سمت چپ، جمعیت با یک مجموعه گیج‌آمیز مناسب از طریق House of Pain's Jump Around، همراه با پرچم‌های عظیم کانادا که بر روی صفحه‌های نمایش بزرگ به اهتزاز در آمدند تا با لباس وطن پرستانه اسنوپ همخوانی داشته باشند.

محتوای مقاله

نورها کم شد و تماشاگران با یک معرفی سینمایی به طرز شگفت‌انگیزی وحشیانه، البته با طنز تاریک، آشنا شدند. دو نفر از ساحل غربی متشکل از رپرها کوروپت و داز دیلینگر. آنها با یک مجموعه قدرتمند نیم ساعته از ضربات خود، تهدید را به جریان می انداختند.

این یک راه عجیب اما در نهایت موثر برای ساختار شب بود، که به آن حس یک نمایش قدیمی R&B را می داد و در عین حال حال و هوای مخالف قطبی را که صحنه ساحل غربی در اوج دهه 1990 ارائه می کرد، به نمایش می گذاشت.

در واقع، تور اسنوپ از کالی به کانادا شبیه ادای احترام به آن صحنه است که نه تنها داگ پاوند و اسنوپ – که در آن دهه به شهرت رسیدند – بلکه هنرمندان همکار وارن جی و دی جی کویک نیز در آن حضور دارند.

اسنوپ با هیاهوی مناسب به صحنه فیلمبرداری رسید و با یک کانورتیبل آبی به موسیقی دکتر دره از میان دود غلتید. با توجه به اینکه پس‌زمینه‌های وارن جی و دی‌جی کوئیک بسیار سودمند بودند، ورود چند رسانه‌ای و تکنیکی اسنوپ در مقایسه به اندازه کافی تماشایی به نظر می‌رسید.

اعداد ابتدایی با تاری دیوانه‌وار به صدا در آمدند – شاید از تماس خفیفی بود که با آن همه دود دست دوم که در قسمت ما از گنبد پخش می‌شد – اما زمانی که به سمت وحشتناک “قتل یک تجارت بود” رفت. نشان می دهد که حال و هوای آن کند است. برداشتی شوخ‌آمیز از آهنگ I Wanna Love You از آکون و نسخه‌ای محکم از Beautiful، دوئت سرگرم‌کننده او در سال 2003 با فارل ویلیامز وجود داشت. نسخه شرور روح اسنوپ از Sexual Eruption یکی از لحظاتی بود که به “خانم های زیبا” در میان جمعیت اختصاص داشت. از دیگر کارهای برجسته می توان به دو فیلم کوتاه توسط The Lady of Rage، یکی دیگر از همتایان دهه 1990 که اجرای هیجان انگیزی از متریال خود را ارائه داد، اشاره کرد.

محتوای مقاله

محتوای مقاله

Dogg Pound نیز جامد و اکتان بالا بود، به خصوص زمانی که آثاری مانند Let's Play House، Favorite Color Blue و Dr. Dre's Let's Get High.

بله، بالا سوژه مورد علاقه هم برای آهنگ و هم برای شوخی در جمعه شب بود. به نظر می رسد رپرهای ساحل غربی این موضوع را با همان فرکانسی که برادران خسته کننده درباره ویسکی و آبجو صحبت می کنند، به گفتگو می اندازند. آنها فقط این کار را با طنز و ظرافت بیشتری انجام می دهند. هم دی‌جی کویک و هم وارن جی پرسیدند که آیا می‌توانیم قبل از روشن شدن روشن شویم (چه می‌گفتیم؟ نه؟ ما کانادایی هستیم.)

جشن جمعه شب توسط مرکولس خواننده رپ بریتیش کلمبیا افتتاح شد که یک مجموعه تماشایی 20 دقیقه ای اجرا کرد. او اغلب به عنوان یک سخنران انگیزشی دیده می شد، هرچند بسیار متحجر، که از والدین کودکان حاضر به دلیل پرتاب بمب اف های هر «کلمه سوم» عذرخواهی می کرد، اما به آنها اطمینان می داد که اگر آهنگ هایش به اندازه کافی دقیق نگاه کنند، پیام هایی برای بچه ها دارند. گوش داد. این مجموعه تاثیرگذار بود، اگر چه کوتاه بود، که هم جدیت و هم قدردانی را نشان می داد.

دی‌جی کویک یک سمپلر ساده پیشنهاد کرد که در یک نقطه به نظر می‌رسید که شامل مجموعه‌ای از آهنگ‌هایی بود که او برای هنرمندان دیگر نوشته بود. قاتل در فیلم Tonight و Born and Raised in Compton می گذرد، هر دو از اولین بازی او در سال 1990 Quik is the Name، و ما را به یاد جایگاه او در هیپ هاپ ساحل غربی می اندازد.

محتوای مقاله

وارن جی قبل از ارائه نسخه هایی از So Fly by 213، سوپرگروه کوتاه مدتی که در روزهای اولیه با اسنوپ و مرحوم نیت داگ تشکیل داد، و برداشتی مبهم از قصیده میستی گریم از رویا، هندی، به همکاران اولیه توئینز زمان روی صحنه داد. دود. او همچنین به نیت داگ، که در سال 2011 درگذشت، ادای احترام کرد و هیچ کس آن را بهتر انجام نمی دهد، به آهنگی جذاب برای جمعیت تبدیل کرد.

فریاد زدن به رفقای کشته شده، تلخ ترین بخش اجرای روز جمعه بود. وقتی اسنوپ برای ست آخرش بازگشت – با پیراهن Flames – نسخه‌های سرگرم‌کننده Drop it Like It's Hot، Ain't No Fun (If The Homies Can't Have None)، PIMP دیوانه 50 Cent، و موفقیت 2010 کیتی پری را ارائه داد. کالیفرنیا گرلز که اسنوپ در آن رپ کرد. اما ادای احترام او به The Notorious BIG و Tupac Shakur با کاورهای Hypnotize و 2 از Amerikaz Most Wanted حتی قوی تر بود.

در یک نقطه، اسنوپ به ترکیب چند سنی مخاطبان اشاره کرد و از والدینی نام برد که فرزندان خود را با موسیقی او بزرگ کردند. آهنگ پایانی فضای جامعه را منعکس می کرد. “جوان، وحشی و آزاد” که در سال 2011 منتشر شد، تصنیف تلخی است که او با ویز خلیفه و برونو مارس اجرا کرد. اسنوپ آن را «سرود ما» نامید. با قضاوت بر اساس شور و شوقی که جمعیت چند نسلی با آن تکان می‌خوردند و تلفن‌های همراه خود را تکان می‌دادند، مطمئناً جمعیت را به درستی جمع کرد.

محتوای مقاله