چرا در رژه شرکت نمی کنی، پیر پویلیور؟ | نظر

محتوای مقاله

اگر پیر پویلیور، رهبر محافظه‌کاران می‌خواهد در انتخابات فدرال بعدی حمایت جامعه LGBTQ+ را جلب کند، باید در رژه پایتخت امسال شرکت کند.

بر کسی پوشیده نیست که رهبر حزب محافظه کار روابط آشفته ای با جامعه دگرباش داشته است. او در سال 2006 به ازدواج همجنس‌گرایان رای منفی داد و اخیراً علیه استفاده از مسدودکننده‌های بلوغ برای جوانان زیر 18 سال با تنوع جنسیتی و علیه افراد ترنس – به قول خودش مردان بیولوژیک – در ورزش صحبت کرد. یا اتاق هایی که به عنوان زنانه مشخص شده اند را تغییر دهید.

محتوای مقاله

این سابقه بد، جامعه LGBTQ2S+ را نگران کرده است. Pouilleur در نظرسنجی‌های ملی برتری قوی دارد و اگر پیروزی اخیر در تورنتو در لیبرال‌های معمولاً ایمن نشانه‌ای باشد، به احتمال زیاد او به زودی رهبری این کشور را خواهد داشت.

سنت راهپیمایی رهبران حزب با همجنسگرایان در سال 2001، زمانی که نخست وزیر سابق و رهبر حزب محافظه کار مترقی جو کلارک در کلگری راهپیمایی کرد، آغاز شد. در سال 2016، جاستین ترودو اولین نخست‌وزیر مستقر شد که آشکارا با جامعه LGBTQ2S+ راهپیمایی کرد و یک سال بعد در جشن‌های اتاوا شرکت کرد.

در یک فضای سیاسی به طور فزاینده تفرقه، این اقدامات حمایتی بیش از پیش ضروری است. هوموفوبیا در حال افزایش است. یک نظرسنجی در سال 2023 توسط اداره آمار کانادا نشان داد که 39 درصد از پاسخ دهندگان در گروه دگرباش گزارش داده اند که در پنج سال گذشته خشونت ناشی از همجنس گرا هراسی، ترنس هراسی، دوجنسه هراسی یا سایر اشکال تبعیض را تجربه کرده اند.

سال گذشته، صدها نفر از حامیان “ایدئولوژی ضد جنسیتی” در خارج از مدرسه دولتی برادوی راهپیمایی کردند. آنها توسط اعضا و حامیان کوئیر که اعتراض را خاموش کردند مورد استقبال قرار گرفتند، اما زخم های ناشی از افراد بی سواد همچنان قلب و ذهن جامعه LGBTQ2C+ را سوراخ می کند.

محتوای مقاله

وقتی در میان صدها نفری که وسایل تاکتیکی پوشیده بودند ایستاده بودم، تنها چیزی که می‌توانستم به آن فکر کنم نسل بعدی افرادی مثل من بود که با اقلیتی کوچک اما پر سر و صدا مواجه می‌شدند که به آنها می‌گفتند نمی‌توانند همان چیزی باشند که هستند.

من جای آنها بودم وقتی بزرگ شدم، هرگز فکر نمی کردم همجنس گرا هستم. فکر می‌کردم احساساتی که نسبت به مردان دارم «عادی» است. من در دبیرستان یک دوست دختر داشتم و رویای یک حصار سفید با زن و بچه را دیدم.

از دوران دبستان به خاطر منحرف بودن مورد آزار و اذیت قرار می گرفتم. فقط به این دلیل که صدای نرم تری داشتم، از فوتبال و هاکی متنفر بودم و به هانا مونتانا وسواس داشتم. من همجنسگرای کلیشه ای کتاب درسی بودم.

بیداری جنسی من در طول همه گیری اتفاق افتاد. من که در خانه با مشکلات سلامتی خود محبوس بودم، تلویزیون زیادی تماشا کردم. همه چیز با یک شخصیت عجیب و غریب در The Fosters شروع شد و پس از آن Love Victor، Young Royals و Heart Stopper مورد علاقه طرفداران قرار گرفتند. من هرگز با تمایلات جنسی خود مبارزه نکرده ام، اما تا این لحظه آن را کاملاً درک نکرده بودم.

من ترجیح می دهم خود را کوئیر بنامم، یک اصطلاح کلی تر که جای چیزهای غیرمنتظره را باقی می گذارد. با این حال، مهم نیست که چه کسی خود را معرفی کند، باید احساس کند که مورد علاقه و پذیرش قرار گرفته است.

محتوای مقاله

شرم آور است که Poilievre بخش بزرگی از کانادا را فراموش کرده است. تخمین زده می شود که 100000 نفر در سراسر کشور عضو جامعه LGBTQ2S+ هستند.

پویلیف برای ادای احترام به رهبر حزب محافظه کار، اخیراً گفت که از ازدواج همجنس گرایان «دوره» حمایت خواهد کرد. در حالی که من تغییر پیام او را تحسین می کنم، آسیب قبلاً وارد شده است. تعمیر آن بیشتر طول خواهد کشید.

عجیب و غریب بودن یک انتخاب نیست، بیشتر از این که یک “انتخاب” است برای رک بودن. هیچ لحظه ای در زندگی یک فرد LGBTQ2S+ وجود ندارد که آونگ تاب بخورد و گرایش جنسی آنها تغییر کند. آنها از بدو تولد چه کسانی هستند. برای برخی، علائم اولیه هنگام خواندن یک مجله، تماشای یک برنامه تلویزیونی، تماشای تصاویر در راهروی لباسشویی قابل توجه است.

ما همیشه به عنوان یک ملت استقبال کننده شناخته شده ایم و اگر محافظه کاران در انتخابات بعدی دولت تشکیل دهند، آنها هستند که تضمین می کنند مشعل ادامه دارد. بیایید به جای نفرت عشق بورزیم، غرور را بر ترس و پذیرش را بر تبعیض ارزش قائل شویم. عشق همیشه پیروز است.

چارلی سناک یک نویسنده ساکن اتاوا، عضو جامعه دگرباش و سردبیر کیچیسیپی تایمز است. با او در: senackcharlie@gmail.com تماس بگیرید.

محتوای مقاله