برد: لیبرال های ترودو ممکن است به زودی بمیرند

محتوای مقاله

لیبرال های نخست وزیر جاستین ترودو اکنون به فراموشی خیره شده اند.

یا همان طور که یکی از دوستان به شکلی پر رنگ تر بیان کرد، شکست انتخابات در تورنتو-سنت. پاول “چشمه ها را چرب کرد.”

دریفت ها دقیقا کجا هستند؟

به احتمال زیاد، و اصلاً هیچ جا. احزاب سیاسی قدرتمند می توانند به فراموشی سپرده شوند. آنها به سادگی پس از چندین نسل موفقیت از صحنه خارج می شوند.

محتوای مقاله

برخی معتقدند فاجعه سنت پل به این معنی است که لیبرال ها ممکن است تنها 15 کرسی در پارلمان کسب کنند.

این ممکن است خوش بینانه باشد.

در سال 1993، محافظه کاران مترقی به رهبری برایان مولرونی، نخست وزیر وقت، پس از کسب دو اکثریت، تنها دو کرسی پارلمان را به دست آوردند.

یکی در کبک و دیگری در نیوبرانزویک بود. رای دهندگان محافظه کار غربی به حزب اصلاحات پرستون منینگ هجوم آوردند. آلبرتا 22 اصلاح طلب را انتخاب کرد.

در سال 1997، تعداد PC ها اندکی به 20 کرسی افزایش یافت، در سال 2000 به 12 کاهش یافت و در سال 2004 دیگر در برگه های رای نبود. بقایای ضعیف آنها به عنوان یک شریک جوان دوست داشتنی در حزب محافظه کار جدید گنجانده شد.

پیش از سقوط، منادی‌های بسیاری از عذاب وجود داشت، از جمله انتخاب حزب کمپبل به عنوان نخست‌وزیر و قربانی‌های آیینی برای رای‌دهندگان.

PC از زمان تشکیل خود در سال 1940 در هر انتخابات رقابتی بوده است. آنها دولت را با لیبرال ها برای 16 انتخابات معامله کردند.

آنها مالیات کالا و خدمات (GST) را معرفی کردند. رای دهندگان هر بار که چیزی می خریدند آن را می دیدند. این جایگزین مالیات بر فروش نامرئی مفید بر تولیدکنندگان شد.

محتوای مقاله

محتوای مقاله

لیبرال های امروزی فاجعه مالیاتی خاص خود را دارند. مالیات کربن امروزه کمتر از GST در سال 1993 محبوبیت ندارد.

باخت به سنت پل تورنتو را به سختی می توان اغراق کرد. این منطقه از تورنتو تا حد امکان به دربار امپراتوری لیبرالیسم ترودو نزدیک است.

لیبرال‌ها و رایانه‌های شخصی سال‌ها آن را معامله کردند، اما پس از سال 1993 به مالکیت انحصاری لیبرال تبدیل شد. این گروه 10 بار متوالی برنده سوارکاری شد. نماد لیبرال محلی کارولین بنت کاندیدای 9 مورد از این پیروزی ها بود.

او در ژانویه این سمت را ترک کرد و سفیر کانادا در دانمارک شد.

این انتصاب، گستاخی یک دولت در حال زوال را آشکار کرد. لیبرال‌ها معتقد بودند که می‌توانند به یک نماینده منتخب یک شغل بازنشستگی شاداب بدهند و به طور تصادفی با هر نامزدی که از صندلی کنار می‌روند، رقابت کنند.

تشابهات با راهپیمایی مرگ PC در سال 1993 آشکار است.

محتوای مقاله

مانند مولرونی، لیبرال ها هیچ ناجی رهبری ندارند. فرقه ترودو رشد هر جایگزین حزبی را متوقف کرده است. به نظر نمی رسد نخست وزیر در تدریس قوی باشد.

کریستیا فریلند، وزیر دارایی، که اغلب به عنوان جانشین از او یاد می شود، توسط دانشگاه روزدیل – درست در مجاورت سنت پل، نمایندگی می شود. در اینجا کیم کمپبل شما برای انتخابات 2025 است.

یک نامزد خارجی می تواند مارک کارنی، رئیس سابق بانک مرکزی کانادا باشد. او بسیار شبیه مایکل ایگناتیف، روشنفکر عمومی بین‌المللی است که لیبرال‌ها را به بزرگترین شکست (تاکنون) خود در سال 2011 رساند.

یک نظرسنجی اخیر توسط آنگوس رید نشان داد که هیچ یک از جانشینان بالقوه ترودو با رأی دهندگان بهتر عمل نمی کنند. و او به طرز وحشتناکی انجام خواهد داد.

در سرتاسر کشور، دولت‌هایی که در طول همه‌گیری، تورم و بحران مسکن حکومت کرده‌اند، خستگی زیادی را احساس می‌کنند.

حمایت محافظه‌کاران در سطح ملی گسترده و عمیق است، اما نارضایتی همیشه به وضوح جناحی نیست.

در منیتوبا، NDP به رهبری وابا کینیو، دولت محافظه کار مترقی را شکست داد. هدر استفنسون، نخست وزیر سابق، کرسی خود را خالی کرد و دموکرات های جدید در یک انتخابات میان دوره ای آن را به دست آوردند.

دولت NDP در BCH در حال تضعیف است. رژیم بسیار محافظه کار نخست وزیر اسکات مو در ساسکاچوان نیز همینطور است. پس از سال ها تسلط، دولت ائتلافی آوینیر کبک به رهبری فرانسوا لگو در حال از دست دادن حمایت خود است.

مردم در نهایت از هر دولتی، صرف نظر از حزب، خسته می شوند، به خصوص اگر واقعاً بد باشد.

این سنگ نوشته لیبرال ترودو است. رای دهندگان تورنتو-سنت. پاول ناگهان موافقت می کند. شکست برای لیبرال ها اکنون در هر سوارکاری در سراسر کانادا امکان پذیر است.

ستون دون برادی به طور مرتب در هرالد ظاهر می شود

ایکس: @DonBraid

محتوای مقاله