Bowness به دلیل نقض بزرگ خط اصلی با یک بحران طولانی مدت دست و پنجه نرم می کند

محتوای مقاله

این اولین سفر برندا بوث به واگن آبی بود، اما ساکن بونس شک دارد که این آخرین سفر او باشد.

یک مرد 66 ساله بعدازظهر شنبه در حال پر کردن مخازن مختلف آب بود، اندکی پس از اینکه مقامات شهری متوجه شدند که تعمیر یک لوله آب پاره شده در نزدیکی مونتگومری حداقل یک هفته طول می کشد.

خانواده او، که مانند بقیه افراد در Bowness از روز پنجشنبه تحت توصیه آب جوش قرار گرفته است، آنقدر سریع آب مصرف می کرد که مجبور شد به یک خط آبی که توسط شهر پارک شده بود، خارج از انجمن Bowness پارک کند.

محتوای مقاله

بوث گفت: “این برای بسیاری از مردم مایه تاسف است، اما شما فقط باید با آن کنار بیایید.”

“میتونست خیلی بدتر از این باشه. شما به کشورهایی فکر می‌کنید که هرگز آب تمیزی نداشته‌اند، و این به شما کمک می‌کند تا بهتر بفهمید که ما چه کاری می‌توانیم برای حفظ بهتر آب انجام دهیم.”

لوگان رنو، داوطلب، گفت که داوطلبان انجمن های محلی اطراف، آب بسته بندی شده اهدایی را به ساکنانی که دسته دسته در دو روز اول پس از شکسته شدن خط اصلی آب حاضر شدند، توزیع کردند.

او گفت: “اضطراب و ترس زیادی وجود داشت، اما مردم اهدا می کنند – اگر بتوانند، انجام می دهند.”

اما او گفت که موانع زبانی و مشکلات حرکتی، آمدن برخی افراد به مرکز اجتماعی یا ماشین های آبی را دشوار کرده است.

همکار او دب هال گفت که مصیبت مردم باونسی باید یادآور این باشد که چگونه جوامع ملل نخستین سال ها تحت توصیه های آب بطری زندگی کرده اند.

هال گفت: “این باید یک فراخوان برای اقدام باشد – فقط سه روز است و این اولین ملل چندین دهه است که این وضعیت را پشت سر گذاشته اند.”

در آن نقطه، شهردار جیوتی گوندک در مرکز اجتماعی توقف کرد تا “چشیدن آنچه در اینجا لازم است” بچشد.

او تأثیر سیل سال 2013 را بر روی Bowness و اینکه چگونه یک بحران آب دیگر بر آنها تأثیر می گذارد، اذعان کرد.

محتوای مقاله

محتوای مقاله

گوندک که بعداً از مشاغل در قلب جامعه در امتداد جاده باونس در شمال غربی بازدید کرد، گفت: “دل شما برای مردم می سوزد، این افراد سختی های زیادی را پشت سر گذاشته اند و هنوز در حال جمع شدن هستند.”

او از کلگاری‌ها خواست که از کسب‌وکارهای Bowness که تحت تأثیر این تصور نادرست که جامعه بسته است، حمایت کنند.

سارا سوروکا، متصدی بار، گفت که یکی از این مشاغل، میخانه لئوپولد، از این اپتیک کاذب رنج می برد.

او با بررسی میخانه ای که عمدتاً خالی است، گفت: “این مکان در روز شنبه از داخل و خارج پر خواهد شد.”

“مردم فکر می کنند که مشاغل در Bowness حتی باز نیستند – اکثر افرادی که می بینیم محلی هستند.”

چند بلوک آنطرفتر، یوان در حال پر کردن یک پارچ پلاستیکی آبی در یک ون آبی بود که بیرون از مدرسه بانوی آسامپشن پارک شده بود.

این مرد که نام خانوادگی خود را ذکر نکرد، گفت که بونسی ها هرگز مجبور نبودند به دنبال چنین اقدامات اضطراری باشند.

یوئن گفت که باید یک خط پشتیبان موازی به خط اصلی آب اضطراری نصب می شد.

او گفت: «به نظر می‌رسد این کار باید مدت‌ها پیش انجام می‌شد، این چیزی است که ما به سیاستمداران پول می‌دهیم. “شما فکر می کنید که این یک اولویت باشد… این مالیات دهندگان هستند که در همه سطوح بیشترین هزینه را می پردازند.”

محتوای مقاله

کیت مک کالوم، یکی از ساکنان بونس، گفت که او به تازگی مبتلا به کووید-19 شده است، که حتی جوشاندن آب را برای او دشوار می کند و رفتن به گاری آب را غیرممکن می کند.

او گفت که یکی از بستگان برای پیاده روی برای او کوزه بزرگ آب آورد و افزود که از کسانی که جدی بودن بحران آب را انکار می کنند بیشتر ناراحت است تا از سیاستمداران غیرنظامی.

مک کالوم که در مورد چشم انداز جوشاندن نامحدود آب فکر می کرد، گفت: “این وضعیت خوبی نیست و افرادی که آن را به اندازه کافی جدی نمی گیرند، کار را برای همه ما دشوار می کنند.”

“حالا که مریض هستم، برای من فوق العاده سخت خواهد بود… تا زمانی که این کار را انجام ندهی متوجه نمی شوی که چقدر از داشتن (نوشیدن) آب سپاسگزاری.”

BKaufmann@postmedia.com

X (توئیتر)@BillKaufmannjrn

محتوای مقاله