فورد: تصمیمات شهر عواقبی برای همه ما دارد

محتوای مقاله

آب، آب همه جا، و همه تخته ها کوچک می شدند. آب، آب همه جا، قطره ای برای نوشیدن نیست.

کسانی از ما که سن و تحصیلات خاصی دارند، این سطرهای معروف را از شعر حماسی و تمثیلی «روم دریانورد باستان» ساموئل تیلور کولریج در سال 1798 می شناسند. چیزی که ممکن است متوجه نشویم، درسی است که او بیش از دو قرن به او آموخته است: اینکه یک عمل بد و نابخردانه می تواند عواقب گسترده و طولانی مدت داشته باشد.

محتوای مقاله

هیچ کس عاقل شهر کلگری را به رفتار بد بی پروا متهم نمی کند، اما بحران جاری آب بسیاری از سوالات بی پاسخ را باقی می گذارد. جدا از کسانی که کارگرانی را که کار سخت احیای نظام را انجام می دهند آزار می دهند، شما یک احمق هستید. در مورد شهروندانی که به دنبال مقصر هستند نیز همین گونه است.

به نظر می رسد که هیچ اشاره ای وجود ندارد که چنین خط تغذیه بزرگی از منبع آب شهر در شرف فروریختن است. به ما گفته می شود که قرار بود این لوله 100 سال دوام بیاورد، نه نصف آن. آیا ما تنها شهری هستیم که خطوط فیدر از این ماده ساخته شده است؟

هر شهری باید از این فاجعه چه درسی بگیرد؟ (بله، یک فاجعه. وقتی شهری به بزرگی کلگری مجبور است برای برخی از محله‌هایش توصیه‌هایی برای آب جوش صادر کند، این یک گام بزرگ است. و در واقع، یادآور وضعیت بسیاری از جوامع ملل اول است. اما این برای گفتگوی دیگر است. .)

ناگهان شهر متوجه شکنندگی زندگی روزمره ما و سیستم هایی شد که به آنها وابسته هستیم. اگر یک توصیه آب جوش در سطح شهر وجود داشته باشد، چه کار می کنیم؟ البته وقتی این بحران تمام شد، نمی‌توانیم آینده را نادیده بگیریم. ما نمی توانیم فقط به عادت های بیهوده خود برگردیم.

محتوای مقاله

محتوای مقاله

(کمی طنز: دوستی از کلگری مجبور شد یخ ساز را به در یخچال بچسباند تا از بازی با چنین “جادویی” نوه های اروپایی اش جلوگیری کند، زیرا آشپزخانه های آلمانی یخ های آماده زیادی ندارند.)

مردم کلگری چاه یا سپتیک تانک ندارند. وقتی شیر آب را باز می کنیم، انتظار داریم آب به بیرون بریزد و تا زمانی که به اندازه کافی گرم یا سرد شود، جریان پیدا کند. در مورد مصرف آن، فقط گروه Pecksniffian آب بطری را برای نوشیدن می‌خرد. که به طرز عجیبی ما را به قفسه‌های خواربارفروشی می‌رساند که مرتباً با آب با طعم‌های مختلف انباشته می‌شوند و مشخصاً باید بازاری برای آن وجود داشته باشد. با این حال، در حال حاضر، زنجیره های بزرگ مواد غذایی در حال توزیع آپارتمان های غول پیکر از بطری های بزرگ آب هستند و از قبل سود حاصل از فروش آنها را محاسبه می کنند.

من نمی‌دانم چرا کسی در کلگری در زمان‌های عادی آب می‌خرد، اما من بخشی از نسلی هستم که بسیاری از بیماری‌های دوران کودکی را که تقریباً با واکسن‌ها و مراقبت‌های پزشکی ریشه‌کن کرده‌ایم، زندگی کرده‌اند. (توجه به کلگری: دست از احمق بودن بردارید و فلوراید را به آب آشامیدنی خود برگردانید. حفره های دوران کودکی را با ادمونتون مقایسه کنید که به طور طبیعی آب فلورایددار دارد. وقتی شهرهایی مانند کلگری هستند که به سخنان ترسوها گوش می دهند و به آنها گوش نمی دهند، برنامه ملی دندانپزشکی چه فایده ای دارد. آیا مشاوره آب ما را فلورید نمی کند؟)

محتوای مقاله

آنچه ما بدیهی می دانیم – در دسترس بودن آب آشامیدنی – درس کوچکی است که باید جدی گرفته شود.

ما توسط کولریج شاعر انگلیسی تدریس می شدیم. ملوان پیر در شعر تنها بازمانده خدمه کشتی است، حتی اگر مسئول این وضعیت باشد. هنگامی که او یک آلباتروس بیگناه را که به دنبال کشتی می رفت – پرنده ای که مظهر شادی و رمز و راز است – می کشد، تراژدی را به راه می اندازد که بعداً برای کشتی و خدمه آن رخ خواهد داد.

حتی جایگزین کردن صلیب دور گردن او با یک پرنده مرده – به همان اندازه که وحشتناک به نظر می رسد – مانع از اجتناب ناپذیر نشد. شاعر از ما می خواهد که عواقب تصمیمات کوچک و بزرگ بسیاری را که در زندگی می گیریم به خاطر بسپاریم.

برای یادآوری، آخرین آیه نبوی از تمثیل است:

او مانند کسی که در گیجی بود و حواسش رها شده بود رفت. مردی غمگین تر و خردمندتر، تا صبح فردا برخاست.

کاترین فورد یک ستون نویس معمولی است.

محتوای مقاله