عید این ماه شادی را با درد ما برای غزه ترکیب می کند | نظر

محتوای مقاله

در 16 ژوئن، زائران سفر خود را به مکه کامل می کنند، اما برای اکثر مسلمانان در سراسر جهان، قلب ما با تمرکز بر غزه تاریک است.

جوامع مذهبی شادی و درد هم کیشان خود را به صورت داخلی و غیرمستقیم تجربه می کنند. یهودیان این احساس را نسبت به کسانی دارند که به شدت تحت تاثیر 7 اکتبر قرار گرفتند. این بدون شک ایمان آنها را به انسانیت متزلزل کرد. آنها احساس ناامنی می کنند و به درستی نگران آزادی گروگان ها هستند. اگرچه بسیاری از مسلمانان هرگز غزه را زیارت نکرده اند، اما ما نیز درد و رنج خفقان فلسطینی ها را که بسیاری از آنها زن و کودک هستند، احساس می کنیم.

محتوای مقاله

اگرچه خبرنگاران خارجی اجازه ورود به غزه برای پوشش اخبار از دیوارها را ندارند، اما موارد خشونت دیده می شود. پرسنل پزشکی و امدادگران خارجی داستان های وحشتناکی می گویند و از گناه بازمانده صحبت می کنند.

جراحان ارتوپد مارک پرلموتر و فیروز سیدوا، کهنه‌کارهایی که در مورد درمان حوادث آسیب‌زا به میان می‌آیند، رنجی را که شاهد آن بوده‌اند شرح می‌دهند: «پسربچه‌ای سه ساله از ناحیه سر مورد اصابت گلوله قرار گرفت، دختری 12 ساله به قفسه سینه گلوله خورد. یک پرستار مراقبت های ویژه از ناحیه شکم مورد اصابت گلوله قرار گرفت و همه از آموزش دیده ترین تیراندازان جهان هستند. هر سانتی متر مربع از کف بیمارستان را چادرهای موقتی که خانواده های آوارگان در آن زندگی می کنند، اشغال کرده است. اینها چند صد انسان خوش شانس هستند که در داخل خانه زندگی می کنند، در مقابل ده ها هزار نفری که بیرون در محوطه بیمارستان مخفی شده اند.” آنها نتیجه گیری می کنند: “ما به عنوان دو دانه برف جداگانه به غزه آمدیم که سعی می کنند جلوی این بهمن مرگ و وحشت را بگیرند و با این حال در قبال آن نیز احساس مسئولیت می کنیم.”

مسیحیان فلسطینی مانند کشیش مونتر اسحاق به وضوح از واکنش مسیحیان به آنچه در حال رخ دادن است ناامید هستند. ما به درخواست‌های قوی‌تری برای آتش‌بسی مانند آنچه پاپ فرانسیس مطرح کرد، نیاز داریم. ما به این رهبران کلیسا نیاز داریم که به سرزمین مقدس بیایند و تقاضای آتش بس کنند. این فراتر از غم انگیز است. ما باید در حال حاضر در خواست خود برای آتش بس بسیار قاطع باشیم.» آیزاکس در مورد اظهارنظرهای خارج از میکروفون توسط تیم والبرگ، نماینده کنگره میشیگان به Democracy Now گفت: “این باعث عصبانیت من به عنوان یک مسیحی می شود، این باعث عصبانیت من به عنوان یک مسیحی به دلیل عدم رحم و شفقت می شود. قطعاً این روش عیسی نیست. من نمی توانم بفهمم آنها چه کتاب مقدسی می خوانند.

محتوای مقاله

تلاش های دیپلماتیک برای آزادی گروگان ها نتایج بسیار بهتری نسبت به آزادی داشت. رفح، جایی که به خانواده‌های فلسطینی گفته شده امن است، مورد حمله قرار گرفت. با هزاران کودک کشته، بیشتر زیر آوار، تعداد بی شماری زخمی، واضح است که ماه ها بعد، بیشتر از قلب های شکسته در خطر است. بشریت به نقطه اوج رسیده است

جامعه بین المللی شروع به این سوال کرده است که چرا یک جمعیت باید به گروگان گرفته شود، غذا، آب، رفت و آمد و معیشت آن باید کنترل شود، اطراف آن توسط یک دیوار بتونی بزرگ احاطه شود، و چرا مردم مورد رفتار وحشیانه ای قرار می گیرند که یادآور دوران بسیاری از ما است. فقط در فیلم ها دیده اند یا از اسیران جنگی شنیده اند.

بله عید امسال اشتباه خواهد بود. و هنوز…

در فیلم “فرار از سوبیبور” که قیام زندانیان علیه سربازان اردوگاه مرگ نازی ها را نشان می دهد، یک تازه وارد از دیدن اینکه زندگی با وجود وحشت ادامه دارد عصبانی می شود. چگونه می توانید این کار را در مکانی که خانواده های شما کشته می شوند انجام دهید؟ او از یکی دیگر از زندانیان می پرسد: “آنها بچه های کوچک را می کشند، و شما موسیقی می سازید، می خندید، بازی می کنید و حتی عشق بازی می کنید.”

گزارش های رسانه های اجتماعی نشان می دهد که در غزه در شب آواز می خوانند. افراد در اردوگاه ها ازدواج می کنند. از طریق گرسنگی، هنوز لبخند وجود دارد. اینطوری عید میگیریم. ما تاب آوری روح انسانی را جشن خواهیم گرفت، این ایده که شادی را می توان در تاریک ترین مکان ها یافت، و شاید دعاهای جمعی ما برای صلح شنیده شود.

عایشه شیرازی – مورخ، نویسنده و هنرمند محلی.

این مقاله را در شبکه اجتماعی خود به اشتراک بگذارید