الف- اضطراب بحران آب

محتوای مقاله

همیشه دسترسی نامحدود به آب شیرین داشتم. از زمانی که در سرزمینی با دریاچه‌های بزرگ و رودخانه‌های جاری به دنیا آمدم، هرگز با کمبود آب مواجه نشده‌ام – تا کنون.

در حالی که بحران کوتاه مدت کلگری با مبارزات مزمن برخی از شهرها و روستاهای کانادا یا با دو میلیارد نفر در سراسر جهان که برای دسترسی به آب شیرین تلاش می کنند قابل مقایسه نیست، این لحظه محدودیت برای من زنگ خطری بود.

محتوای مقاله

یک روز دیگر تصمیم گرفتم آب حمام نوه ام را بازیافت کنم و در باغچه جلوی خود استفاده کنم. پس از سه بار دویدن با سطل بالا و پایین از پله هایمان، تازگی شروع به از بین رفتن کرد و متوجه شدم که چقدر به راحتی سیستم آبیاری خاموش کننده خودکار وابسته شده ام. در بهار روشنش می کنم و فراموشش می کنم. اما الان می بینم که اینها خرج من است. به جای مراقبت روزانه از گیاهانم و مشارکت فعال در رشد آنها، آنها را نادیده گرفتم. من حتی متوجه نشدم که گیاهان چندساله من امسال چه زمانی شکستند.

به عنوان بخشی از یک تلاش کوچک دیگر برای حفظ، روش تهیه اسپرسو را تغییر دادم. به جای ریختن آبی که برای گرم کردن فنجان استفاده می‌کنم، اکنون آن را دوباره داخل دستگاه می‌ریزم. من شروع به ذخیره آب تزریق شده ای که در مخزن ماشینم جمع می شود و آبی که برای تمیز کردن فنجان کف برای باغچه استفاده می کنم، کرده ام. وقتی شروع به استفاده مجدد از آب به این روش‌های کوچک کردم، به نظرم رسید که یک چرخه هیدرولوژیکی کوچک روی میز خود ایجاد کرده‌ام – یک یادآوری روزانه از چرخه بزرگ هیدرولوژیکی که صادقانه جهان ما را حفظ می‌کند. آب در حال حاضر به طور طبیعی از زمین به جو و دوباره به جوی حرکت می کند که تمام حیات را پشتیبانی می کند – و لوله ها هرگز نمی شکند.

محتوای مقاله

محتوای مقاله

کاش زودتر تقلید از طبیعت را شروع کرده بودم.

الان سه هفته است که خودم را به خاطر نداشتن بشکه باران تنبیه می کنم. من فقط هرگز به آن نزدیک نشدم. که باعث می شود به این فکر کنم که آیا بحران فعلی نوعی هدیه است. با توجه به پیش‌بینی طولانی‌مدت خشکسالی در آلبرتای جنوبی، آیا این فرصت جمعی ما برای فکر کردن به آینده است؟ کارهای بسیار دیگری نیز وجود دارد که می‌توانیم برای مدیریت آب انجام دهیم: چمن کاری با شبدر، دوش گرفتن کوتاه‌تر، استفاده از وسایل سبز رنگ، قرار دادن جریان کم و غیره.

با توجه به قدردانی مجدد ما از آب، شاید این لحظه بتواند ما را ترغیب کند که قدردان همه منابع ارزشمند زندگی خود باشیم. در حال حاضر، از مدیران و مهندسان شهری، بیل مکانیکی ها و جوشکاران و پیچ و خم فوق العاده پیچیده خدمات زیرزمینی که از شهر ما حمایت می کنند، سپاسگزاری می کنم.

ما خیلی چیزها را بدیهی می دانیم – زمان، مردم، مسکن و اقتصاد سالم. اگر به همان اندازه که به آب توجه می کنیم به این موهبت ها توجه کنیم چه می شود؟ “مصرف” ساعت ها، روابط، خانه ها و درآمدهایمان با دقت بیشتری چگونه به نظر می رسد؟

و شاید این زمان خوبی باشد تا یادآوری کنیم که همه منابع زندگی متناهی هستند.

محتوای مقاله

اغلب اوقات من نمی توانم پیامدهای گسترده تر مصرف بی فکر خود را در نظر بگیرم. وقتی در جامعه ای با مصرف بیش از حد زندگی می کنید، انجام این کار آسان است. اما من فکر می‌کنم که بحران آب ارتباط را واضح‌تر کرده است – یا همه ما کاهش می‌دهیم یا همه ما با مشکلاتی روبرو خواهیم شد. از همه خواسته می شود کمتر دوش بگیرند، لباس بشویید و آب بشویید. برای من، این لحظه یک تساوی عالی است. همه ما رانده شده ایم تا آنچه را که هست کشف کنیم در واقع بازگشت به اصول ضروری است.

کمبود خردی را بیدار می کند که آنچه را واقعاً مهم است تشخیص می دهد. این عواقب تهدید کننده زندگی مصرف بی فکر را آشکار می کند. هر چیزی که ما را حفظ می کند یک منبع ارزشمند برای همه است. اگر بتوانیم راهی برای مصرف به شیوه‌ای آگاهانه‌تر و هوشمندانه‌تر پیدا کنیم، احساس می‌کنم که بیش از اندازه کافی خواهد بود.

جان ون اسلوتن یک خداشناس جامعه است که به دنبال جذب خدا در همه جا است – از طریق علم، هنر، کار، ورزش، آموزش، سیاست و بحران آب مکرر. www.engagingallthings.com

محتوای مقاله