نامه های امروز: کانادا باید به هدف هزینه های دفاعی برسد

محتوای مقاله

پیام‌های خلاقانه در مورد هزینه‌های دفاعی پاک نمی‌شوند

پاسخ: اخبار مثبت در مورد نیروهای مسلح، 20 ژوئن.

ژنرال وین ایر، رئیس ستاد دفاعی آمریکا، پیام کاهش آمادگی نظامی را به پیامی تغییر می‌دهد که نخست‌وزیر ترودو از آن حمایت می‌کند: ما تلاش می‌کنیم از سهم دفاعی ناگوار خود در ناتو محافظت کنیم، که بسیار کمتر از هدف دو درصد تولید ناخالص داخلی است. ایر بیان می کند که این توافق که توسط همه کشورهای ناتو امضا شده است، اهمیت چندانی ندارد. اندازه بودجه و پول واقعی خرج شده مهم است.

محتوای مقاله

این رویکرد یک مشکل جدی دارد. کانادا به عنوان دومین کشور بزرگ جهان با سه ساحل برای دفاع، از نظر جغرافیایی بزرگتر از کل کشورهای ناتو (به جز ایالات متحده) است. کانادا مدتی است که قادر به حمایت از ناتو نیست.

مرز جدید دفاع از آمریکای شمالی است و کانادا توسط ایالات متحده به عنوان یک شریک بسیار ضعیف در این دفاع و در آمریکای شمالی شناخته شده است. کانادا با نیروهای مسلح به شدت مستهلک و تنزل یافته خود، حتی نمی تواند از کانادا دفاع کند. یک گروه دو حزبی متشکل از 23 سناتور آمریکایی اخیراً از ترودو خواسته اند که به معیار دو درصد برسد، که نشانه ای از نگرانی آمریکایی هاست.

در ماه جولای، کنفرانس ناتو در واشنگتن برگزار می شود. آیر یا وزیر دفاع، بیل بلر، دفاع از هزینه های ارتش ما را دشوار خواهد یافت.

پل بلیست، اتاوا

اتاوا از تعیین میراث فراتر رفته است

پاسخ: بله، توسعه تاریخی خیابان ریدو نیازمند حفاظت از میراث در 17 ژوئن است.

بروس دیچمن ستون نویس پیشنهاد می کند که نمای قدیمی ساختمان ها در خیابان ریدو گردشگران را به خود جذب می کند. من موافق نیستم کانال ریدو، پارلمان هیل و موزه ها و فضاهای سبز متعدد توجه پایتخت کانادا را به خود جلب می کند. اگر معماری تاریخی را می خواهید که چشمگیرتر باشد، جاذبه های گردشگری در سراسر جهان وجود دارد که صدها سال قبل از ساختمان های خیابان ریدو ساخته شده اند.

محتوای مقاله

ایده تعیین مناطق حفاظت شده توسط مسئولان حفاظت از میراث نیز همین گونه است. هیچ‌وقت نخواستم در Lowertown East یا Beaverbook Connaught زندگی کنم، فکر می‌کردم مانند زندگی در روستای گرینویچ، بیکن هیل (بوستون)، سوهو یا مونترال قدیمی است.

من مخالف حفظ مکان های واقعاً تاریخی نیستم. با این حال، نقطه ضعف همه قوانین نگهداری و مدیریت این است که برخی از سایت ها خراب می شوند زیرا تعمیر و نگهداری و ارتقاء آن بسیار دشوار است. آیا تعیین کل محله ها در 20-30 سال آینده آنها را به زاغه تبدیل می کند؟

آیا من توصیه می کنم که شهر بر این اساس تصمیم بگیرد که “اکثریت شهروندان موافق حفظ این مکان هستند”؟ به جای چند داوطلب مشتاق، انجمن های محله و مردم باید تعیین کنند که کدام مکان ها حفظ می شود. از آنجایی که اتاوا در تعیین میراث افراط کرده است، همان انجمن ها و مردم باید با هدف کاهش 75 درصد پایین در هر منطقه، نامگذاری های بالقوه را در اولویت قرار دهند. بوروکرات ها باید به کار با توسعه دهندگان جهت ایجاد ساختمان های جدید با طرح های چشمگیر هدایت شوند.

مایک مک مولین، نپین

این مقاله را در شبکه اجتماعی خود به اشتراک بگذارید